Τη δεκαετία του ΄80, υπηρέτησα για κάποια χρόνια στο Εμπορικό Ναυτικό ως ασυρματιστής και τo καλοκαίρι του 1983 μπάρκαρα στο φορτηγό πλοίο «ANANGEL HAPPINESS». Επιβιβάστηκα στην Ιαπωνία, όπου δέσαμε σε δύο λιμάνια, τα Komatsushima και Sakaiminato.
Περπατώντας από κάποιο ιαπωνικό λιμάνι προς την πόλη, εντυπωσιάστηκα από τους κήπους μερικών σπιτιών, που είχαν διάφορα μικροσκοπικά δεντράκια φυτεμένα ανάμεσα σε πέτρες αλλά και σε γλάστρες. Σε κάποιους από τους κήπους υπήρχε και το στοιχείο του νερού, με όμορφες λιμνούλες κι ένα χαριτωμένο ξύλινο γεφυράκι να συμπληρώνει το σκηνικό. Όλ’ αυτά μου έφεραν μνήμες από το μικρό ορεινό χωριό μου, όπου πέρασα τα παιδικά μου χρόνια – κυρίως τα καλοκαίρια.
Εκείνη την περίοδο, το πρωτόγνωρο αυτό θέαμα ήταν για μένα απλώς μια όμορφη, εντυπωσιακή εικόνα και τίποτα παραπάνω. Ήταν ένα μικρό «κλικ» που έμελλε να μείνει σε λήθαργο για αρκετά χρόνια ακόμα. Μέχρι να υποστώ το δεύτερο και πιο καθοριστικό σοκ, που μάλλον συνδυάστηκε με την πρώτη εκείνη εικόνα της Ιαπωνίας, αλλά και τις μνήμες, τα βιώματα από το χωριό μου και την επαφή μου με την εκεί φύση.
Ήταν αρχές της δεκαετίας του ΄90, όταν έπεσε στα χέρια μου ένα μικρό βιβλίο για «Φυτά εσωτερικού χώρου», στο οποίο υπήρχε ένα αφιέρωμα για τα bonsai. Γνώριμες λέξεις, όπως σφενδάμια, φτελιές, κέδροι, οξιές, μου δημιούργησαν έντονα συναισθήματα νοσταλγίας, ξύπνησαν μνήμες, αλλά έφεραν και πόθο να εξερευνήσω αυτά τα αχαρτογράφητα για μένα νερά.
Αυτό ήταν! Ένα μεγάλο ταξίδι μόλις είχε ξεκινήσει, εξίσου συναρπαστικό όσο και τα ταξίδια μου στη θάλασσα – μόνο που εκείνα κράτησαν λίγα χρόνια…
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη χαρά μου όταν βρήκα σ’ ένα υπόγειο βιβλιοπωλείο της Στουρνάρη ένα βιβλίο για τα bonsai του Peter Chan. Κυριολεκτικά το ρούφηξα την ίδια μέρα!
Αχώριστοι σύντροφοι, όλ’ αυτά τα χρόνια, τα bonsai θα συνεχίσουν να με εμπνέουν και να μου μαθαίνουν πράγματα, να μου δίνουν τη χαρά της δημιουργίας και να απαλύνουν λίγο τον πόνο μου στις δύσκολες στιγμές. Να αποτελούν το δικό μου ιδιαίτερο καταφύγιο κι ένα ατέλειωτο σχολείο που σου μαθαίνει συνεχώς πράγματα, όχι μόνο για την καλλιέργεια αυτών των μικρών δέντρων, αλλά και της ψυχής σου.
Κώστας Μπέης
Κείμενο: Κώστας Μπέης
Διόρθωση-Επιμέλεια: Νάντια Φαμέλου