Print this page

Εδιμβούργο 1993...

Written by  Μάι 31, 2017

Προσπαθώντας να εντοπίσω την πρώτη επαφή μου με τον κόσμο των bonsai, γύρισα πολλά χρόνια πίσω, κάπου στο 1993 στο Εδιμβούργο, Αύγουστο μήνα. Μόλις έχω τελειώσει το δημοτικό και οι οικογενειακές διακοπές πραγματοποιούνται στην Αγγλία. Στις πρώτες μας βόλτες εντοπίζω ένα μικρό μαγαζάκι που μ’ εντυπωσίασε πάρα πολύ, γιατί στη βιτρίνα του είχε κάτι υπέροχα μικρά δεντράκια που δεν είχα ξαναδεί μέχρι τότε.

Περιττό να αναφέρω πως όλες τις υπόλοιπες μέρες της διαμονής μας κάθε κουβέντα που έλεγα πάντα κατέληγε στο πότε θα πάμε στο μαγαζί ν’ αγοράσουμε ένα τέτοιο δέντρο. Τελικά, η μεγάλη στιγμή έφτασε και το δέντρο που αγόρασα ήταν μια μικροσκοπική αλλά γέρικη λεμονιά, μαζί μ’ ένα ειδικό υγρό λίπασμα και τις απαραίτητες βασικές οδηγίες φροντίδας. Μετά την αγορά, το άγχος μου είχε μετατοπιστεί –ακούγοντας και τη συζήτηση των γονιών μου– στο αν θα μπορούσαμε να το περάσουμε άνετα από το τελωνείο. Τελικά η λεμονιά έφτασε σπίτι, μεγάλωσε, ώσπου κάποιο ζεστό ελληνικό καλοκαίρι, μετά δέκα χρονιά ζωής, δεν άντεξε και ξεράθηκε. Από τότε ακολούθησαν πολλά δέντρα, άλλα αγορασμένα κι άλλα «φτιαγμένα» από μένα – κάποια επιζούν και κάποια έχουν ξεραθεί. 

Γενικά, ο κόσμος των bonsai είναι κάτι εκπληκτικό γιατί κρύβει την ανάγκη του ανθρώπου να κατέχει ένα κομμάτι της φύσης, να παρατηρεί προσεκτικά τις μεταβολές και τις διεργασίες που πραγματοποιούνται στον βιολογικό του κύκλο με την εναλλαγή των εποχών και να το προσέχει. Το bonsai είναι στην ουσία ένα φυσικό μνημείο, όπως και κάθε φυτό άλλωστε. Βέβαια, η δημιουργία ενός τέτοιου δέντρου δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση, καθώς πρέπει να γνωρίζει κανείς τη φυσιολογία του κάθε είδους, τις ανάγκες και τη φροντίδα που χρειάζεται. Προσωπικά, οι πειραματισμοί μου ξεκίνησαν σχεδόν με την απόκτηση εκείνης της λεμονιάς, πολύ πριν γίνω γεωπόνος, και συνεχίζονται μέχρι και σήμερα, άλλοτε με μικρά και άλλοτε με μεγάλα διαλείμματα. Τελευταία, γνωρίζοντας και την Ελληνική Λέσχη Μπονσάι, εντυπωσιάστηκα βλέποντας πόσα πολλά άτομα είναι «ερωτευμένα» μ’ αυτά τα μικρά αριστουργήματα και πόσο πολύ έχουν εμβαθύνει τις γνώσεις τους σχετικά με τη συγκεκριμένη τέχνη. Δυστυχώς, λόγω δουλειάς και απόστασης, δεν προλαβαίνω τελευταία ν’ ασχοληθώ όσο θα ήθελα, αλλά νιώθω πραγματικά ευτυχισμένος όταν καταφέρνω να προσαρμόσω αρμονικά ένα φυσικό τοπίο σε τόσο μικρή κλίμακα.

                                 

 

Βασίλης Κιολέογλου

Msc Γεωπόνος - Αρχιτέκτονας Τοπίου

 

 

Κείμενο: Βασίλης Κιολέογλου

Διόρθωση-Επιμέλεια: Νάντια Φαμέλου

Πηγή φωτογραφιών: http://www.tradera.com/item/340977/281287264/lemontrad-bonsai-fro